Կար չկար մի տղա: ՄԻ գարնանային օր այդ տղան գնում է դուրս խաղալու: Եվ աննդատ մտածում էր որ շուտով աշուն լինի: Հինգ րոպե անց աշուն եղավ և անձրև եկավ ու աշունը և ասաց:
-դու իմ ձեռը ընկար հիմա մենակ աշուն է լինելու…
Աշունը չհասցրեց խոսքը ավարտել երբ տղան ասաց.
-ես հենց դրա մասին էի մտածում.
Եվ աշունը ջղայնանում ու Անձրևը շատ է ուժեղացնում եվ նրանց տան պատուհանը ջարդում է:
— Ինչու էս պատուհաները ջարդում ասաց տղան:
-որովհետև ոչ մի մարդ ինձ չի սիրում և ուզում միայն ամառ, ձմեռը և գարունը:
— Բայց ես քեզ սիրում եմ .ասաց տղան:
— Բայց ընդամենը դու ես ինձ սիրում:
Մեկել անձրևը ասաց.
-ինչու էս տղային վատ բաներ անում եթե նա քեզ սիրում է:
Աշունը հասկանում է իր սխալը և հեռանում է:
Սիբիրյան հասկի (