Արաջին օր

Մենք երկու ջոկատով երթուղայնով գնացինք ժամը 10։00-ին Արատես։Մենք հասանք Արատես ժամը 05։30- ից 06։00։

Մեր վեշերը վերցրեցինք եվ գնացինք մեր սենյակներում։Հետո գնացինք խաղանք Օրինակ՛  Uno։ Մինչև երեկոյան հետո գնացինք ուտելու։Գիշերը երգ լսեցինք հետո քնեցինք։

Երկրորդ օր

Առավոտյան արթնացանք Գնացինք ուտելու։ Խաղացինք նորից երեկոյան գնացինք եկեղեցի ձնագնդիկ խաղացինք։Գիշերը խորոված կերանք։Հետո Երգ լսեցինք և քնեցինք

Երորդ օր

Արթնացանք կերանք հետո լիքը խաղացինք դրանից հետո երթուղայնն եկավ գնացինք ինձ շատ դուր եկավ։

Մենք մի քանի ջոկատով ժամը 10։00ին հունվարի 20-ին սահնակները վերցրեցինք ու երթուղային ով գնացինց ջրվեժ  ժամը 11։00-ին հասանք։Մենք փուչիկ սահնակով սկսեցինք սահել։ Մեր մոտ եկավ շուն։Նա մեզ խանգարում էր։Լիքը սահեցինք։ Երբ ես սահում էի սահելուց սահնակից ընգա։Ինձ շատ շատ դուր եկավ։

Երեկ՝ հուվնարի 17-ին, ժամը 11:00-ին ձմեռային ճամբարի 4-րդ ջոկատի երեխաներով, ընկեր Արմինեի և ընկեր Էլինայի գլխավորությամբ գնացինք գեղասահքի և հոկեյի դպրոց չմշկելու։ Դա չմշկելու իմ հիսուներկու փորձն էր, և ոչ միայն իմ, այլ  ուրիշներինել Մենք գնացինք հանդերձարան, հագանք չմուշկները և դուրս եկանք սահադաշտ փորձելու մեր ունակությունները։ քիչերն ինձ նման արանձ բռնվելու էին փորձում քշել, իմ ընկերներից շատերի մոտ բավականին լավ էր ստացվում։ Օրինակ՝ Արեսի մոտ շատ լավ էր ստացվում չմշկել։ Մենք կամաց-կամաց սովորում էինք հավասարակշռություն պահպանել սահադաշտում և սահել։ Շատ լավ էր։Ընկեր Ռուզանն օգնում էր շատերին չմշկել։ Ինձ շատ  դուր եկավ երեկվա մեր ճամփորդությունը։ Ես անպայման էլի հաճույքվ կայցելեմ սահադաշտ չմշկելու։

Սևաբերդ գյուղը գտնվում է Աբովյան քաղաքից 14,6 կմ արևելք՝ Գեղամա լեռնաշղթայի արևմտյան ստորոտին։ Ծովի մակերևույթից բարձր է 2035-2080 մ։ Սևաբերդը սամանակից է Զովաշեն, Զառ, Գեղաշեն համայնքներին, իսկ արևելքից սահմանակից է Գեղամա լեռների ալպիական մարգագետիններին։ Սևաբերդը որոշ ժամանակով միացած է եղել Զառ համայնքին։ Համաձայն ՀՀ վարչապետի 20.10. 1997 թ․ թիվ 493 որոշման՝ Սևաբերդը ներառվել է ՀՀ բարձր լեռնային բնակավայրերի շարքում^[2]։ 2017 թ․ համայնքների խոշորացման ծրագրով գյուղը մտել է Ակունք համայնքի մեջ։ Գյուղից ոչ հեռու` 1,5 կմ հարավ, գտնվել է եզդիական բնակավայր՝ Մուսաքենդ, որը այսօր անմարդաբնակ է։ Գյուղի մակերեսը կազմում է 15.92 կմ²։

13-րդ դարի վերջին Ստեփանոս արք. Օրբելյանը Արատեսի վանքը իր կալվածքներով հանձնել է Նորավանքին՝ որպես ամառանոց, իսկ 1301 թվականին վանքին է նվիրել Գեղարքունիք գավառի ութ գյուղ։ Վանքում 1303 թվականին գրիչ Խաչատուր Երզնկացին Ստեփանոս արք. Օրբելյանի պատվերով ընդօրինակել է Գրիգոր Նյուսացու «Մեկնութիւն ժողովողին» աշխատությունը։ Վանքի տարածքում կան 10–17-րդ դարի խաչքարեր և տապանաքարեր։

Արատեսի վանքի Սբ. Սիոն միանավ թաղածածկ եկեղեցին (10-րդ դար) ունի երեք ավանդատուն՝ խորանի երկու կողքերին և հյուսիսային պատին կից։ Նրանից հարավ Ս. Աստվածածին եկեղեցին (11-րդ դար) է, որը մեկ զույգ որմնամույթերով գմբեթավոր դահլիճ է։ Նրա և Ս. Սիոն եկեղեցու միջև 13-րդ դարում կառուցվել է քառակուսի հատակագծով, արևելքում՝ զույգ ավանդատներով գավիթ։ Ս. Աստվածածին եկեղեցու արևմտյան ճակատին կից 1270 թվականին Հայրապետ աբեղան գավիթ է կառուցել (ճարտարապետ Սիրանես)՝ փոխհատվող կամարների կիրառմամբ իրականացված ծածկով, որի կենտրոնում շթաքարային մշակումով երդիկով գմբեթն է (քանդվել է 1970-ական թվականներին)։ Վանքին 1073 թվականին ոմն Արտավազդ նվիրել է Եղեգիսի այգին և կալվածքներ։ 1220 թվականին իշխան Վասակ Խաղբակյանը Արատեսի վանքի պատին արձանագրել է Վայոց ձորի ամրոցների ազատագրման փաստը^[2]