Այգու տարածքը ի սկզբանե եղել է Երանում գտնվող ստորգետնյա աղբյուրներով հարուստ տարածք։ Գետնի տակից բխող առատ ջուրը ծառերի տակ կուտակվելով լճանում և ճահճային տարածքի էր վերածվում։ 1879 թվականին Երևանի նորանշանակ գլխավոր բժիշկ Լևոն Տիգրանյանն այգու վիճակը մալարիայի համաճարակի հիմական պատճառը համարելով՝ իշխանության ուշադրությունը հրավիրել է այգու և շրջակա տարածքների բարձիթողի վիճակի, այգին լճացած ջրերից մաքրելու անհրաժեշտության վրա^[2]։

Ձևավորումն ու բարեկարգումը տևել է 19-րդ դարի 60-ականներից մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմին նախորդած տարիները։ 1895 թվականի հուլիսի 1-ին 12 տարի ժամկետով կապալով տրվել է Լևոն Բագլնչյանին, ով պարտավորվել է 3 տարում ավարտել այգու վերակառուցումը, սակայն թերացել է։ Այգին ձևավորվել և գեղեցկացել է միայն Իսահակ Մելիք-Աղամալյանի քաղաքագլուխ դառնալուց հետո։ Այգու բարեկարգման աշխատանքները շարունակվել են նաև Հովհաննես Մելիք-Աղամալյանի քաղաքագլուխ եղած տարիներին։ Նրա անմիջական ծախսերով այգու համար ծառեր բերվեցին Ռուսաստանից և Լեհաստանից։ Նոր ծառուղիներ բացվեցին, անցուղիները ծածկվեցին կարմիր փշրանքով։ Այգին կառուցվեց եվրոպական ձևով, և դա էր, երևի, պատճառը, որ կոչվեց «Անգլիական այգի»։ Ոմանք պնդում էին, թե այն այդպես է կոչվել այգին բարեկարգող օտարերկրացիների պատճառով, իսկ ուրիշներն ասում էին, որ վերևից նայելիս այգին նման է անգլիական դրոշին։ Վերակառուցման պատճառով 10 տարի փակ է եղել։ Բացվել է 1910 թվականի հոկտեմբերի 3-ին։

Լինում է չի լինում մի գույնավոր տերև։ Այդ տերևի գույները կարմիր,դեղին և կանաչ են։ ոչ մի տերև նրա նման գունավոր չէր։ Նա աշխարհի ամենա գեղեցիկ տերևն էր։Մի օր մի տերև նրան հարցրեց․

— Դու ո՞նց ես գունավոր դարձել․ ասաց տերևը

— որովհետև ես բոլոր եղանակները սիրում եմ ամառը, աշունը և գարունը․

—բա ձմեռը դու չէ՞ս սիրում․ ասաց մի ուրիշ տերև։

—Եթե ես սիրեմ կչորանամ և ել գունավոր չեմ լինի․ասաց գունավոր տերևը։

Մի օր նա հիվանդացավ ու դարձավ դեղին։ ոչ մի տերև նրան չճանաչեց, նա տեսավ եր բոլոր տերևները դեղին և չորացած էին։ խեղճ տերևը չէր հասկանում ինչ է կատարվում, հանկարծ նրան քամին քշեց տարավ։ նա հասկացավ որ ձմեռ է եկել։